پلاتفرم یارسان: دیروزمان مرنو، امروزمان کوبانی

دیروزمان مرنو، امروزمان کوبانی

خاونکار، جشن تاریخی خلق یارسان هر سال با آغاز زمستان و تغییر فصل از راه می رسد. اگر فصل بهار برای ما خبر از نو شدن و زندگی تازه به همراه می آورد، فصل زمستان هم با سرما و یخبندان نشانه ای است از استقامت و تکاپو برای گذراندن سختی ها و دشواری هایی که خلق ما در طول تاریخ خود با آن دست به گریبان بوده است. از راه رسیدن زمستان و سال تازۀ یاری همچون همیشه یاد و خاطرۀ تاریخ خلقی را زنده می کند که فلسفۀ وجودی خود را از مقاومت در برابر سختی ها و استقامت برای رسیدن به آزادی اخذ کرده است. نیاکان ما و نسل های پیشین که پرچم مقاومت و مبارزه را دست به دست به ما رسانده اند، چنین اندیشیده اند که با برگزاری جشن همبستگی در روزهای سرد زمستان، پیام مقاومت در برابر ظلم و ستم زمانه را به ما رسانده و به ما بگویند که مقاومت در برابر «سپاه چیچک» تا رسیدن به آزادی ادامه دارد. نام سپاه چیچک شاید برای نسل هم عصر ما ناآشنا باشد، اما با نگریستن به زمستان زمانۀ خودمان، می بینیم که جنگ میان تاریکی و روشنایی همچنان در جریان است و نیروهای ظلمت پرست و دژمخوی زمانه با نام هایی دیگر همچنان مشغول یورش آوردن به ارزش های خلق ما هستند تا سروری خودشان را بر جامعۀ یارسان تحمیل کنند. همزمان شاهدیم که مقاومت و مبارزه در برابر این تاریکی نیز ادامه داشته و به ویژه زنان جامعه با روحیه ای همچون مقاومت خاتون رزبار نقش رهبری را در میان رهروان روشنایی و نور ایفا می کنند. در سالی که پشت سر گذاشتیم، خلق ما در باشور کوردستان مورد حملات پیاپی قرار گرفت و تفاله های داعش و بنیادگرایان دیگر –این چیچک های زمانه- با حمله به خلق ما زندگی مردم را به خطر انداختند و همچنین با حمله به قبرستان ها کوشیدند تا هر نشانه ای از وجود و تمدن ما را از بین ببرند. در روژهلات کوردستان و در همان آغاز سال یاری پیشین، خلق ما که مدت مدیدی است با بنیادگرایی حکومت سرمایه داری اسلامی دست و پنجه نرم می کند، بار دیگر دست به قیام زد و پا به پای خلق های دیگر ایران در برابر این ظلم و ستم ایستاد و اگرچه حکومت ایران با دار و درفش و گلوله و اعدام و قتل عام و کشتار در خیابان ها به این اعتراضات پاسخ داد، اما مقاومت و مبارزه ادامه پیدا کرد و به اشکال دیگری خود را نشان داد.

در سالی که پشت سر گذاشتیم، باشور و باکور کوردستان بار دیگر صحنۀ مقاومت عظیمی شد و جهان با چشمان خود شاهد حماسۀ «قندیل سرافراز» و خلق پایدارمان بود و اگرچه همۀ رسانه ها و باندهای سلطه در جهان سرمایه داری کوشیدند تا این مقاومت باعظمت را از چشمان جهانیان پنهان سازند، اما بازهم ابعاد این مقاومت و به ویژه حماسۀ «هفتانین» آنقدر چشمگیر بود که در تاریخ نیروهای اشغالگر همچون شکستی دیگر ثبت شد، و حتی «خط خیانت» نیز که در تمام مدت جنگ به دشمنان کمک نمود و تمام توان خود را در خدمت سپاه چیچک زمانه قرار داد، به این شکست معترف شد و چیزی به جز بدنامی به دست نیاورد. در نتیجۀ این شکست نیز چیچکی های زمانه و خدمتگزارانشان در خط خیانت برای پنهان ساختن شکستشان در ائتلافی کثیف به همراه نیروهای امپریالیست، خیانتی دیگر را –این بار در شنگال- طرح ریزی کردند تا دستاوردهای خواهران و برادران ما را در مقاومت علیه داعشیان از آنان بستانند؛ توطئه ای که بی تردید با مقاومت خلق ایزدی شنگال و اتحادی دموکراتیک در میان خلق های آن منطقه یک بار دیگر شکست نیروهای امپریالیست و حکومت های نژادپرست خاورمیانه و همچنین خدمتگزارانشان را به همراه خواهد داشت.

تاریخ مای یارسان شهادت می دهد که هرجا ظلم و ستم بوده است، مقاومت و پایداری در برابر ستم نیز با آن همراه بوده است و به همین دلیل نیز ظالمان کوشش بسیاری کرده اند تا قبل از هر چیز خیال و اندیشۀ مقاومت کردن را از ذهن خلق پاک کنند؛ امری که هرگز با موفقیت توأم نخواهد بود و همانگونه که شاهد هستیم مقاومت در برابر ظلم و ستم رژیم های منطقه به ویژه رژیم های ایران و ترکیه همچنان ادامه داشته و زین پس نیز ادامه خواهد داشت. پیروزی سیستم کنفدرالیسم دموکراتیک در روژاوا و سرمشق گرفتن خلق ایزدی از آن مقاومت نشان داد که از کوبانی تا شنگال شکوفه های آزادی شکفتن خود را آغاز کرده و اندیشۀ خودآیینی و حیاتی آزاد، خلق های خاورمیانه را به حرکت درآورده است. در این زمستان با اتکا به روح مقاومت سلطان سهاک و خاتون رزبار و یارانشان قدم به سال تازۀ یاری می گذاریم و به سوی بهار آزادی و آتش زندگی بخش نوروز می رویم. در سال نو و در این زمانۀ مقاومت در برابر زمستان ظلم و ستم، از شهیدانمان یاد می کنیم؛ از بابایادگار و تیمور بانیارانی، تا سید قربان حسینی، مهرداد شاهمرادی و سید محمود خاموشیان و همچنین شهیدان یارسان همچون سید خلیل عالی نژاد و کیانوش آسا تا رفیق شاهین دالاهو و رفیق زاگرس بَرزَوان و شهید پویا ناصری خواه که در این سال کهنه در اعتراضات ماه آبان به دست رژیم جلاد ایران به شهادت رسید. در آغاز این سال تازۀ یاری سوگندمان را با شهیدان تازه می کنیم و بر مبارزه و مقاومت خلق یارسان از کرماشان و لورستان تا آذربایجان و مازندران، و همچنین خلق کورد در هر چهار بخش میهنمان کوردستان درود می فرستیم، و همچنین اتحاد خودمان را با مبارزات خلق های دیگر منطقه در راه آزادی و برابری اعلام می کنیم و باور داریم که اتحادی دموکراتیک و مقاومت و مبارزه، تنها راه ممکن برای رسیدن به حیاتی آزاد است.

تاریخمان مقاومت مَرنو
امروزمان مقاومت کوبانی
خاونکارت مبارک کوردستان

پلاتفرم یارسان