پلاتفرم یارسان: آبان ادامه خواهد داشت
آبان ادامه خواهد داشت
سال گذشته در همین روزها بود که برگ خونینی دیگری از تاریخ زحمتکشان کردستان و دیگر خلقهای ایران ورق خورد. به دنبال توصیههای بانک جهانی به سلاطین رژیم سرمایه داری اسلامی مبنی بر حذف یارانه های مربوط به حامل های انرژی و افزایش بهای بنزین و پیروی تمام و کمال رهبران ایران از “ولایت بانک جهانی”، بهای بنزین ناگهان به سه برابر افزایش یافت و خشم مردم به ستوه آمده را به نقطۀ اشتعال رساند. در شرایطی که شرایط جامعه هنوز از قیام دی 1396 متأثر بود و شرایط اقتصادی هر روز بد و بدتر می شد، افزایش یک بارۀ بهای کالای سرنوشت سازی -همچون بنزین- که زندگی بخش عمده ای از مردم زحمتکش وابسته بدان است، تیر خلاصی به معیشت مردم بود و نشان از آن داشت که رژیم سرمایه داری اسلامی از راه همسازی اقتصاد خود با سیاست های سرمایه داری جهانی بازنمی گردد و هزینۀ این همسازی را به زحمتکشان و کارگران خلق های ایران تحمیل می کند. به دنبال اعتراضات مردمی در دست کم 104 شهر، رژیم بار دیگر افسار از مزدوران وحشی خود باز کرد و در عرض چند روز، چنان حمام خونی به راه انداخت که شمار کشتگان آن تا 1500 نفر نیز اعلام شد و علیرغم همۀ انکارهای وقیحانه و لاپوشانی ها حتی وزیر کشور دولت حاکم نیز به کشته شدن دست کم 225 نفر اعتراف کرد. رژیم همچنین نسبت به قطع کامل اینترنت در سراسر کشور اقدام کرد و تلاش کرد جلوی انتشار تصاویر جنایاتی که در برابر چشمان همگان در خیابان ها صورت می گرفت را در سطح جهان بگیرد. خلق کورد در شهر کرماشان و دیگر مناطق روژهلات کردستان نیز در قیان آبان 1398 همپای دیگر خلق های ایران به ویژه خلق های لور و بلوچ و عرب به مقاومتی بی مانند دست زد و از همان روز نخست آغاز مقاومت خیابانی، خیابان های شهرهایی چون کرماشان، مریوان، خرم آباد، پلدختر، جوانرود، سنندج، بوکان، ارومیه و … به صحنۀ رزم خیابانی و پیکار علیه نیروهای اشغالگر و سرکوبگر تبدیل شد. تنها در شهر کرماشان نام دست کم 62 شهید انتشار یافته که خیابان های این شهر قهرمان را در عرض 4 روز با خون خود آذین بستند و این در حالی است که آمارهای دیگری شمار شهدای استان کرماشان را 320 تن و تعداد دستگیرشدگان را در این استان دست کم 1650 نفر اعلام کرده اند. و باید تأکید کرد که شمار شهیدان خلق در دیگر شهرهای کوردستان و ایران و به ویژه در خوزستان و بلوچستان نیز نه کمتر از این بود و سبعیت و درندگی رژیم در سرکوب اعتراضات خلق ها و قتل علنی مردم معترض به روش های مختلف ازجمله شلیک مستقیم به سر، در سطحی صورت گرفت که هنوز هم نمی توان از شمار دقیق کشتگان، مجروحین و دستگیرشدگان این قیام اطمینان داشت. نیروهای امنیتی رژیم سرمایه داری اسلامی پس از قتل عام نیز دست از جنایت نکشیدند و تعدادی از دستگیرشدگان را زیر شکنجه به شهادت رسانده و برای تعدادی دیگر نیز حکم قتل دولتی یا اعدام صادر کردند که اجرای آن در مورد نوید افکاری کارگر و ورزشکار لور، در فاصلۀ دو ماه مانده به سالگرد قیان آبان نشان از تلاش رژیم برای القای ترس و وحشت در میان توده های مردم دارد.
با این همه و به رغم اینکه در سالی که گذشت رژیم سرمایه داری اسلامی از تمام توان خود برای امنیتی کردن فضای جامعه استفاده کرد و بحران کورونا را نیز به عنوان فرصتی تاریخی برای افزایش فشار بر جامعه غنیمت شمرد، اما باز هم نتوانست به طور کامل نارضایتی ها و اعتراضات مردم را از بین برده و سکوت و سکون قبرستانی دلخواهش را به جامعه تحمیل کند. با وجود فشار اقتصادی افسارگسیخته که افزون بر تورم و رکود، رفته رفته قحطی و نایابی کالاها را نیز به مردم تحمیل می کند، خلق های تحت ستم و اقشار مختلف طبقۀ کارگر در مناطق مختلف همچنان به اعتراضات خود ادامه داده و روزی را بدون اعتصاب و اعتراض سپری نکرده اند که اعتصابات کارگران هفت تپه و اعتراضات خلق عرب در خوزستان نشان از این تداوم دارد.
ما همچون پلاتفرم یارسان در نخستین سالگرد قیام زحمتکشان خلق ها در آبان 98، یاد و خاطرۀ شهیدان این قیام را گرامی می داریم و همراهی خودمان را با نیروهای مردمی و دموکراسیخواه در مسیر مبارزات برحق مردم اعلام می کنیم. به باور ما هیچ سرکوبی نتوانسته و نخواهد توانست ارادۀ خلق کورد و خلق های ایران را در مسیر آزادی و برابری در هم بشکند و جنایات رژیم و عمالش دست آخر به جز ننگ و نفرت هرچه بیشتر برای سردمداران آن به ارمغان نخواهد آورد. همچنین نتیجۀ کار نیروهای وابسته و جنگ طلب را نیز که برای وابسته کردن مبارزات مردم به قدرت های جهانی و یا انکار وجه دموکراتیک آن تلاش کرده و می کوشند با بدیل تراشی های ارتجاعی، اشراف سالاری و حکومت های خاندانی پیشین را احیا کنند، چیزی به جز مصادرۀ مبارزات خلق های ایران در راستای منافع قدرت ها و به بیراهه بردن مبارزات نمی دانیم، و سازماندهی دموکراتیک و پایین به بالای مردمی را تنها راه برای تداوم مبارزات ارزیابی می کنیم. آبان 98 سطحی از مبارزات خلق های ایران را نشان داد که ضرورت سازمانیابی مستقل نیروهای مبارز را هرچه بیشتر آشکار می کند و تداوم اعتراضات نیز نشان داد که توپ و تانک و قتل و شکنجه توان خاموش کردن صدای مردم را ندارد و نمی تواند سدی در راه مبارزات خلق ها ایجاد کند. بدون شک پیروزی مبارزات و تداوم راه شهدای قیام آبان –پویا ناصری خواه ها و برهان منصورنیا ها- در گروی اتحادی دموکراتیک میان زحمتکشان از همۀ خلق های ایران است.
پلاتفرم یارسان
٢٥ آبان ١٣٩٩
